MILONGA ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

Milonga και μουσική

Ο όρος milonga εκτός απο μουσικό ρυθμικό σχήμα σημαίνει και την εκδήλωση όπου χορεύεται αργεντίνικο tango.
Είναι πολύ σημαντικό σε μια milonga να τηρηθούν ορισμένοι κανόνες σχετικοί με τη μουσική που θα ακουστεί. Τα μουσικά κομμάτια που θα επιλεχθούν κατανέμονται σε tandas. Tanda είναι μια σειρά απο τρία έως και πέντε κομμάτια συνήθως της ίδιας ορχήστρας και σίγουρα του ίδιου ύφους και ρυθμού. Το πρώτο κομμάτι στη tanda είναι αυτό που θα κάνει πολλούς να σηκωθούν στη πίστα. Ακολουθουν 1-3 κομμάτια ιδιου ύφους αλλα λιγότερο γνωστά. Το τελευταίο πρέπει να είναι ένα επίσης δυνατό κομμάτι για να αφήσει στο ζευγάρι μια ευχάριστη αίσθηση.Ανάμεσα στις tandas μπένει μια cortina, δηλαδή ένα μουσικό κομμάτι διάρκειας 20 - 30 δευτερολέπτων που συνήθως δεν χορεύται. Η cortina υποδηλώνει το τέλος μιάς tanda και την αρχή μιάς άλλης διαφορετικού ύφους , ενώ ταυτόχρονα δείνει το χρόνο στα ζευγάρια αν θέλουν να αλλάξουν partner. Συνήθως μετά από δύο tandas με tango ακολουθεί μια tanda με tango-vals ή μια tanda με milongas. Επίσης παρεμβάλονται και tandas μέ Neo Tango ανάλογα με τις προτιμήσεις των χορευτών...
Μιά milonga τελειώνει όταν ακουστεί η cumbarsita

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ

Μια απλή θεωρητική προσέγγιση του χορού

Το tango πρέπει να παραδεχθούμε οτι είναι μια "γλώσσα" με την οποία επικοινωνεί το ζευγάρι. Όπως όλες οι γλώσσες έχει τα "γράμματα" με τα οποία μπορεί ο καθένας να φτιάξει λέξεις, φράσεις, παραγράφους και πάει λέγοντας.
Ας δούμε τι μπορεί να χαρακτηρισθεί βασικό στο tango.
Πρώτα από όλα είναι η αγκαλιά (abrazo). Ανοιχτή ή κλειστή, σε σχήμα V η απέναντυ. Στην ερώτηση τι είναι το tango κάποιος απάντησε ... το tango είναι μιά αγκαλιά.
-Tο περπάτημα (caminar). Δεν θα προσπαθίσω να το προσδιορίσω με επίθετα γιατί δεν θα τα καταφέρω. Όμως είναι σίγουρα ιδιαίτερο, ξεχωριστό και κομψό.
-Το σταύρωμα (crusada) όπου τα πόδια σταυρώνουν και ακολουθεί συνήθως αλλαγή βάρους.
-Τα ochos adelante και ochos atras (οκτάρια μπροστά και πίσω) όπου με τη κίνησή μας διαγράφουμε οκτάρια προς τα εμπρός η προς τα πίσω.
-Kαι τέλος ο γύρος (giro) (προφέρεται όπως το hero) όπου το ζευγάρι ή ένας από τους δύο περιστρέφεται γύρω απο ένα σταθερό σημείο.
Πιστεύω με αυτά τα λίγα μπορεί το ζευγάρι να επικοινωνήσει με συλλαβές, λέξεις ή ακόμα και μικρές προτάσεις ακολουθόντας το ρυθμό της μουσικής.
Σίγουρα έχουμε ακούσει για το βασικό βήμα του tango. Απλά δεν το αναφέρω γιατί πιστεύω οτι δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη σειρά βημάτων που πρέπει να τυποποιηθεί.
Ύστερα απο ένα βήμα υπάρχουν αρκετές επιλογές ανάλογα και με τη μουσικότητα του κοματιού που χορεύουμε τις οποίες πρέπει σιγά σιγά να τις εξερευνούμε.
'Ενα σημαντικό θέμα που πρέπει να απασχολήσει γρήγορα κυρίως τον καβαλιέρο είναι τα δύο συστήματα με τα οποία περπατάει το ζευγάρι. Το κανονικό (normal system) και το σταυρωτό (cross system). Στο κανονικό σύστημα το ζευγάρι μετακινήται χρησιμοποιόντας αντίθετο πόδι (π.χ. αριστερό ο άντρας δεξί η γυναίκα) ενώ στο σταυρωτό χρησιμοποιούν το ιδιο πόδι. Ο άντρας πρέπει να ξέρει, κάθε στγμή, με ποιό σύστημα χορεύει το ζευγάρι.
Επίσης βασικό είναι οτι οποιαδήποτε πρόσκληση του άντρα, γίνεται με τον κορμό και όχι με τα χέρια καθώς και οτι πρέπει να κατανοήσουν και οι δύο την ένοια του άξονα που έχει ο καθένας κάθε στιγμή.
Η διατύπωση "ο άντρας οδηγεί και η γυναίκα ακολουθεί" δεν εκφράζει ακριβώς το τρόπο επικοινωνίας στο tango. Δόκιμο θα ήταν το εξής " ο άντρας κάνει μια πρόταση-πρόσκληση και η γυναίκα την αποδέχεται και την πραγματοποιεί με το δικό της τρόπο".

Είναι ουσιαστκά μια αλληλεπιδραση ανάμεσα στο ζευγάρι - ακόμα και ανάμεσα σε όλα τα ζευγάρια στη γραμμή χορού- αλληλεπίδραση που εμπνέεται απο τη μουσική.

ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ARGENTINE TANGO

H ιστορία του Τάνγκo

Οι ρίζες του ταγκό μας πηγαίνουν πίσω στο 1880, που γεννήθηκε στα χαμαιτυπεία και τα μπορντέλα του Μπουένος Άιρες, εκεί όπου νεαρές καλλονές της Αργεντινής χόρευαν στους θαμώνες αυτό τον αισθησιακό, γεμάτο πρόκληση και υπόσχεση, λαϊκό χορό. Πολύ σύντομα, ο λαϊκός αυτός χορός θα αγκαλιάσει όλη την Αργεντινή και με τους ήχους που ξεπηδούν από το μπαντονεόν (όργανο συγγενικό με το ακορντεόν) αλλά και το “διεφθαρμένο” (όπως είχε χαρακτηριστεί) ρυθμό του θα “εισβάλλει” στα αργεντίνικα σαλόνια κερδίζοντας την αποδοχή των διανοούμενων.

Η δεκαετία του ΄20 φέρνει το ταγκό στο Παρίσι και από εκεί σε όλη την Ευρώπη του μεσοπολέμου, την οποία και κατακτά με πρεσβευτή του τον Κάρλος Γαρδέλ. Η υποβλητική του φωνή θα αποτελέσει και το “διαβατήριο” του ταγκό στα πέρατα της γης, εκεί όπου οι τελευταίες προπολεμικές και οι πρώτες μεταπολεμικές γενιές θα το χορέψουν με την ψυχή τους. Άξιοι συνεχιστές του Κάρλος Γαρδέλ θα ακολουθήσουν. Ο Άστορ Πιατσόλα (συνθέτης και βιρτουόζος του μπαντονεόν), ο Λεοπόλτο Φεντερίκο, ο Εμίλιο Μπαλσάτζε είναι μόνο μερικοί από εκείνους. Μέσα στα χρόνια ο αργεντίνικος αυτός χορός πέρασε πολλές φάσεις και πολλές παραλλαγές. Τίποτα όμως δεν μπόρεσε να κρύψει το γνήσιο πάθος και τη μαγεία που μέχρι σήμερα τον χαρακτηρίζουν!


Ύστερα από μια περίοδο ύφεσης (περίπου 1920-1935) οπότε κυριάρχησε το ταγκό ως τραγούδι, ακολούθησε η χρυσή εποχή (περίπου 1935-1955) οπότε μεγάλες ορχήστρες έπαιζαν ταγκό κατάλληλα για χορό. Ακολούθησε άλλη μια περίοδος ύφεσης (περίπου 1955-1983) εξ αιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων (συχνά αναφέρονται το βαρύ πολιτικό κλίμα στην Αργεντινή και η εμφάνιση του ροκ-εντ-ρολ).

Από το 1983, μετά την πτώση της δικτατορίας στην Αργεντινή, η θεατρική μουσικοχορευτική παράσταση Tango Argentino, στη οποία συμμετείχαν μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς (Sexteto Mayor) και χορευτές (Juan Carlos Copes και άλλοι), ταξίδεψε σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική και σημάδεψε και εν μέρει προκάλεσε την αναγέννηση το ενδιαφέροντος για το ταγκό, τόσο στην Αργεντινή όσο και σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Το ενδιαφέρον για το ταγκό συνεχίζεται αμείωτο μέχρι σήμερα